Pułkownik wojsk polskich, obrońca praw języka polskiego w zaborze pruskim. Urodził się w 1787 roku w Bytyniu k. Szamotuł. W 1806 roku wstąpił do gwardii honorowej Napoleona, a w pierwszych miesiącach 1807 roku, w ramach kampanii pomorskiej walczył m. in. pod Tczewem i Gdańskiem. Od połowy 1807 roku służył w pułku szwoleżerów gwardii napoleona, a w roku następnym w trakcie kampanii hiszpańskiej uczestniczył w słynnej szarży w wąwozie Somosierra (30 listopada 1808 roku). W 1809 roku uczestniczył w wojnie polsko-austriackiej, w czasie kampanii rosyjskiej 1812 roku był oficerem ordynansowym napoleona, a w rok później walczył m. in. w bitwie narodów pod Lipskiem. Po zakończeniu wojen napoleońskich osiadł w Niegolewie k. Buku, a potem Włościejewkach k. Śremu, działając w sejmie prowincjonalnym. Uczestniczył w Powstaniu Listopadowym, dowodząc pułkiem jazdy sandomierskiej i walcząc m. in. w bitwie pod Iganiami (1831 rok). Za udział w powstaniu więziony przez Prusaków w twierdzy Cosec, a po odbyciu kary wrócił do działalności parlamentarnej, dając się poznać jako gorliwy obrońca praw języka polskiego w zaborze pruskim. W dobie Wiosny Ludów 1848 roku agitował na rzecz powstania. Zmarł w 1857 roku w Poznaniu, a pochowany został w grobie rodzinnym w Buku. W 1923 roku jego prochy przeniesiono do Krypty Zasłużonych Wielkopolan w podziemiach kościoła św. Wojciecha w Poznaniu.