.::  FELIKS NOWOWIEJSKI  ::.


Feliks Nowowiejski

Kompozytor, dyrygent, organista i pedagog. Urodził się w 1877 roku w Barczewie na Warmii. Naukę muzyki pobierał w Świętej Lipce, a studiował w Berlinie. W latach 1909-14 był dyrektorem artystycznym krakowskiego Towarzystwa Muzycznego, a w 1920 roku uczestniczył w akcji plebiscytowej na Warmii i Mazurach. W 1919 roku osiadł na stałe w Poznaniu, gdzie w latach 1920-27 był wykładowcą w tutejszym konserwatorium, zajmując się także działalnością kompozytorską i koncertową. Był organizatorem i kierownikiem chórów poznańskich, a w czasie zjazdów śpiewaczych dyrygował połączonymi chórami. trumna Feliksa NowowiejskiegoDyrygował także koncertami symfonicznymi i przewodniczył jury konkursów muzycznych w kraju i zagranicą. W latach okupacji hitlerowskiej ukrywał się w Krakowie. Wrócił do Poznania w 1945 roku i tu zmarł w 1946 roku. Pochowany został w Krypcie Zasłużonych Wielkopolan przy kościele św. Wojciecha. Uprawiał niemal wszystkie formy muzyki instrumentalnej, a z jego dorobku kompozytorskiego należy wymienić oratoria: Powrót syna marnotrawnego (1901), Quo vadis (1903) i Znalezienie Św. Krzyża (1905), symfonie orkiestrowe i organowe, poematy symfoniczne, uwertury, koncerty instrumentalne i organowe oraz wiele dzieł kameralnych, chóralnych i pieśni, z których na wyróżnienie zasługuje skomponowana w 1910 roku na uroczystości grunwaldzkie w Krakowie melodia Roty do słów Marii Konopnickiej. Był także kompozytorem baletów oraz opery Legenda Bałtyku (1924).